വായന

പല കവികളെ പിന്തുടരുക

ഒട്ടും എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല

ഒരാളെ വായിക്കുമ്പോൾ

മറ്റെല്ലാവരുടെയും വാതിലുകളടയ്ക്കണം

കവിയും വായനക്കാരനും

പ്രപഞ്ചവും തനിച്ചാകണം

കവി ഒന്നും മിണ്ടുകില്ല

വായിക്കുന്നയാൾ അതേ രസതന്ത്രത്തിൽ വരികളിലേക്ക് കണ്ണോടിക്കണം

അപ്പോൾ

പ്രപഞ്ചം മാത്രം

നദിയുടെ ഓളങ്ങൾ

നിലാവ്

മഞ്ഞ്

ഇരുട്ട് വെളിച്ചം

എന്നിവ കൊണ്ട്

ഒരു ചിത്രം വരയ്ക്കും

അതിൽ

അസമയത്തുള്ള കരച്ചിലുകൾ

വിശപ്പിൻ്റെ നോട്ടങ്ങൾ എന്നിവ കേൾക്കും

നിസ്സഹായതയുടെ കൈകൾ നീട്ടി തൊട്ടപ്പുറത്ത് 

തല കുനിച്ച് ഒരുവളിരിക്കുന്നതായി അറിയും

അവളുടെ കണ്ണീര്

നിലത്ത് വീഴുന്ന ശബ്ദത്തിൽ

പൊടുന്നനെ

ലോകത്തിൻ്റെ സമസ്ത മൗനങ്ങളും

ചിതറിത്തെറിക്കും