മാറ്റം

തിരിച്ചെത്തുമ്പൊഴേക്കും

നാമെത്ര  മാറുന്നു.

കുറേ നേരമെങ്കിലും  മൗനം നമുക്ക് കൂട്ടാകുന്നു.

മൗനത്തിൽ

ഹൃദയത്തിലൂടെ ഒരു നദി ഒഴുകുന്നു

ഓളങ്ങൾ തല്ലിപ്പതപ്പിച്ച്

ചില നേരങ്ങളിൽ ശാന്തമായി

പലരെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു

ഓർമ്മകൾ തിരതല്ലുന്നു

അപരിചിതരെ 

അവരുടെ താളങ്ങളെ

വെറുതെ കേൾക്കുന്നു

കാണുന്നു

മനുഷ്യരില്ലാത്ത ദേശങ്ങൾ

കിളികളും അവരുടെ പാട്ടും മാത്രമുള്ള ഇടങ്ങൾ

മഴയില്ലാത്ത വഴികൾ

വെയിലുദിക്കാത്ത ദിനങ്ങൾ നിറഞ്ഞ പറമ്പുകൾ

ഒരേ വഴിയിൽ പോകുന്നവർ

നിശ്ചയിച്ച വഴികളുള്ളവർ

വഴികളേ നിശ്ചയമില്ലാത്തവർ

പൊടുന്നനെ

എന്നിലെ കെട്ടുകളഴിയുന്നു

പഴയതുപോലെ അവ മുറുക്കാനശക്തനാകുന്നു

പലർ ചേർന്നതാണ് ഞാൻ എന്ന് തെളിയുന്നു

പലരിലാണ് ഞാൻ എന്നും മുറുകുന്നു

വൈകീട്ട് തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ

മുറ്റത്തെ ചെടിയിലെ പൂവിനെ 

പുതിയ കണ്ണിൽ കാണുന്നു

ഒരിടത്ത് പോയി

തിരിച്ചെത്തുമ്പൊഴേക്കും

നാമെത്ര മാത്രം മാറുന്നു!