ആത്മചരിതങ്ങൾ

എന്നെ  അറിയാത്തവരാണ്

എനിക്കു ചുറ്റിലും.

ഞാൻ സഞ്ചാരിയാണെന്നോ

ഹിമാലയത്തിൽ

മഞ്ഞുപാളികൾക്കിടയിൽ

ശ്വാസം മുട്ടിയവനാണെന്നോ

അവർക്കറിയില്ല

നാട്ടിലെ കുന്നുകളെപ്പറ്റി

പഠിച്ചതും

പത്രത്തിലെഴുതിയതും അവർ വായിച്ചിട്ടില്ല

മുപ്പതു വർഷങ്ങൾക്കു മുന്നേ

തെരുവിൽ അലയുകയായിരുന്ന എന്നെ

കരുണാമയനായ ഒരാൾ

കണ്ടെത്തുകയും

കൂടെപ്പാർപ്പിക്കുകയും

മകനെന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തി വരുന്നതും

അവർക്കറിയില്ല

ആത്മസത്വം അവരറിയാത്തത് നന്നായി 

എന്ന് തോന്നാറുണ്ട്

അവരറിയുമ്പോൾ

അടുത്തു വരുന്ന രണ്ടു വണ്ടികൾക്കിടയിൽപ്പെട്ടപോലെ ഞാൻ

അരഞ്ഞു പോയേനെ

ഏകാന്തതയിലേക്കോ

തെരുവിലേക്കു തന്നെയോ മടങ്ങേണ്ടി വന്നേനെ.

അവനവൻ സൂക്ഷിക്കേണ്ടതാണ്

ആത്മചരിതങ്ങൾ എന്നും തോന്നാറുണ്ട്

അവയോളം ബലമില്ല മറ്റൊന്നിനും.

അവയോളം ശിഥിലമാക്കുന്നതായുമില്ല

മറ്റൊന്നും.